Potomci Rimljana iz Kine......

[Spartakus]

Zanimljiv tekst na engleskom o zabačenom selu u Kini čiji stanovnici tvrde, da su potomci Rimljana i imaju evropski izgled. Selo se nalazi uz takozvani svileni put a 1990 u blizini sela su otkriveni ostaci stare tvrdjave i ljude koji po izgledu lice na Evropejce.


http://news.xinhuanet.com/english201..._131172311.htm

Tesko da su se mogli probiti kroz celu Partiju, indijske drzavice i stici do Kine. A i to pominjanje zelenih ociju mi ne ide uz rimsku genetiku. Pre ce biti da su na putu svile neki evropljani isli u stetu....

Evo jednog clanka Ognjana RADULOVIĆA

Tri puta su Srbi iz svoje postojbine na Balkanu stizali do Indije. Imperija Serba Makeridova se prostirala od Atlantskog do Indijskog okeana. Semirama, žena pra Srbina Nina Belova, završila je gradnju Vavilona

Velike seoba Slovena u 6. i 7. veku, kako piše u udžbenicima i kako tvrdi zvanična nauka, izgleda nije ni bilo, jer oni nisu stigli iz Zakarpatja, već su u Podunavlju oduvek živeli. Tu su razvijali svoju veliku zajednicu i odatle, povremeno, odlazili u pohode ili zauvek napuštali te prostore - tvrdi dr Jovan Deretić.

- Ali, seoba sa Balkana velikih i malih, pohoda dužih ili kraćih, oduvek je bilo - nastavlja Deretić. - Jedan od velikih pohoda Slovena iz svoje postojbine Balkana zbio se nešto pre 2000. godine pre Hrista. Veliki junak i vojskovođa tog vremena Nino Belov, koji se u "Svetom pismu" spominje kao Nebrod, predvodio je svoje ratnike na i za današnje pojmove predalekom putu. Cilj mu je bio Indija.

Ispraćeni kao osvajači, krenuli su iz današnjeg Niša, prošli kroz Malu Aziju, Bliski istok i kroz centralnu Aziju oko 2000. godine pre Hrista stigli do cilja - Indije. U starim zapisima je ostalo zabeleženo da je to bio prvi prodor Arijevaca u Indiju. Ime Arijevci dobili su prema imenu boga Ariona, kasnije Oriona, božanstva lovaca, čiji je kult bio razvijen najviše okvirno na prostorima koje danas zauzima Kosmet. Istočni narodi su ih još nazivali i Javanima ili Jovanima, prema božanstvu svetlosti bogu Javu, koga su takođe poštovali.

- Priča oko pohoda Nina Belova zapisana je u "Starom zavetu" - kaže dr Jovan I. Deretić, osnivač Srpske istorijske škole i pobornik teza koje iznosimo. - Imena u ovoj knjizi poređana su kao u rodoslovu: pradeda, deda, otac, sin, unuk... i svako ime je zapravo ime jednog naroda. Na Nina Belova "Sveto pismo" kaže da je bio prvi čovek moćan pred Gospodom, a u narodnom predanju živeo je kao bog Bak. Budući da je bio bog lova, u svetoj knjizi piše i da je on "lovac pred Gospodom".

Tragovi prethodnog pohoda

Prema istraživanjima i saznanjima dr Deretića, Nino Belov je bio ne samo osvajač već i veliki graditelj. Tu ljubav prema graditeljstvu preneo je i na svoju ženu Semiramu, koja je, kako kaže naš sagovornik, opčinjena delimično izgrađenim Vavilonom, naredila da se taj grad dovrši. Kada je prema njenoj zamisli sve bilo gotovo, Vavilon je postao varoš sa neverovatno lepim građevinama u koji se ulazilo preko mosta dugačkog oko 900 metara i širokog toliko da se bez teškoća mimoiđu četvoro zaprežnih kola. U centru grada podignut je hram posvećen bogu Belu. Građevina je imala osam spratova sa opservatorijom na vrhu. Zbog velikih pohoda i nereda u postojbini, carstvo koje je osnovao Nino Belov se raspalo, a kao novi vojskovođa i prvi čovek pojavljuje se Serbo Makeridov. I on želi podvig poput svog prethodnika, ali da ne bi rizikovao, kreće putem koji je već trasirao Nino Belov. Bio je to drugi pohod Arijevaca na istok.

- Makeridov se u "Svetom pismu" pominje kao Asur i neki ga čak smatraju osnivačem Asirskog carstva - veli Deretić. - U narodnom predanju Serbo je izjednačen sa bogom Serbonom, zaštitnikom reda, civilizacije. Najčešće je prikazivan kao div koji davi lava. Grci su ga zvali Herakles, a Rimljani Herkules.

Po povratku iz Azije Makeridov se kraće zadržao na Kritu, odakle odlazi u Egipat, pa duž severne Afrike stiže do obale Atlantskog okeana. Tu je podigao monumentalne stubove kao znak dokle je stigao na zapad u svojim pohodima. Prelazak u Španiju već predstavlja njegov povratak u domovinu. Kroz Španiju, Francusku i Italiju ide duž Jadrana i vraća se na prostore današnje Srbije odakle je i krenuo u pohode. Ovaj vladar bio je najveći osvajač svih vremena, jer se njegovo carstvo, odnosno njegova imperija, prostirala od Atlantskog do Indijskog okeana.

- Treći, takođe, veliki osvajač, koji se kretao putem svojih prethodnika, bio je Aleksandar Veliki, odnosno Aleksandar îîî Karanović - nastavlja naš sagovornik. - Njegov cilj je bio ponovno osvajanje teritorija koje su svojevremeno pokorili Nino Belov i Serbo Makeridov.

Aleksandar Veliki ide utabanom stazom. Na ulazu u Indiju veličanstven doček mu je priredilo jedno malobrojno pleme. Aleksandar doznaje da su oni tu ostali nakon pohoda Nina Belova. Posle višednevne bogate gozbe pripadnici ovog plemena mole Aleksandra da sa njima ode na obližnju planinu Meru gde je svojevremeno njihov vođa Belov, kada su stigli, zasadio bršljan, jednu od biljaka koje je iz domovine poneo sa sobom. Na Meri nalaze sada već malu plantažu ove biljke, a u čast boga Baka, Aleksandar je tu održao veliku svetkovinu.

Aleksandar u Serbiji

Posle druženja sa sunarodnicima, sada žiteljima Indije, Aleksandar nastavlja put i stiže do reke Ind. Između Inda i reke Dželama nailazi na Srbe koji ga dočekuju poklonima. I oni su tu ostali posle pohoda Belova, ali u većem broju. Živeli su u dva grada od kojih se jedan zvao Serbija. Aleksandar odlazi u taj grad, dograđuje ga, ulepšava i daje mu novo ime - Aleksandrija Serbijska.

U povratku iz Indije Aleksandar svraća u Vavilon, jedan od najlepših gradova tog vremena, i proglašava ga svojom prestonicom.

- Otkud Karanović? - ponavlja naše pitanje dr Deretić. - Karan je bila titula koja je dodeljivana visokim dostojanstvenicima i plemićima kod starih Srba. I to obično kada su postavljani za upravnike pokrajina ili gradonačelnike. Karanović vodi poreklo od jednog Karana koji je u gradu Vodeni 814. godine pre Hrista postavljen za gospodara grada. Od tog Karana nastalo je ime dinastije Karanović, na grčkom Karanides. Pomen te titule dugo se održao, pa ga i danas imamo u toponimima kao što su Karanovac, Karanovci, Karanovići. Slično je i sa imenom Nina Belova. Nedaleko od Novog Pazara, iznad Sopoćana, nalazi se planina Ninaja.

Mnogo je još primera spreman da iznese dr Deretić kao potvrda svojoj tezi da su Srbi, odnosno Sloveni, oduvek živeli na ovim područjima, a da su u seobama ili osvajačkim pohodima stizali i do najudaljenijih krajeva tada poznatog sveta.

- Evo pogledajte ovaj šlem i ovu formaciju - pokazuje dr Deretić jednu sliku sa predstavom vojnika. - Jedino su u to vreme Srbi imali vojnu formaciju- falangu, rod kakav nijedna druga vojska nije imala. A ovaj šlem tipičan je za srpska ratnička plemena. To vam je vreme Aleksandra Velikog.

Jovan Deretić nastavlja istraživanja. Traga za novim dokazima, ponire još dublje u prošlost. U tome nije sam. Ima još onih koji misle da ustaljene teorije o poreklu i kulturi naših predaka treba "pretresti". Uostalom, svedoci smo da gotovo dnevno, kada je reč o istoriji i arheologiji, naučnici nailaze na neka nova otkrića, koja automatski postaju nova stranica istorije.

Antrfile:
Susret sa Huritima

Kamena ploča koja se danas nalazi u turskom gradu Bogaz Kej samo je jedan od dokaza, po Deretiću, dokle u prošlost sežu srpski koreni. Na ploči je urezana slika koja predstavlja pomirenje Srba i Hurita u Maloj Aziji, jer je srpska vojska preuzela vlast u gradu Hatuši, prestonici Hatuškog carstva. Sa srpske strane predstavljen je bog Serbon koji stoji na lavu. U pratnji su mu i dva sveštenika koji stoje na dvoglavom belom orlu koga je vrhovni bog slao vladarima kada je hteo nešto važno da im poruči. Događaj se zbio 2.000 godina pre Hrista.

Antrfile:
Tajne su večite

Džon Kolman Darnel i njegova supruga Dabor otkrili su nedavno u krečnjačkoj steni nedaleko od Luksora, kako kažu, verovatno najstariji oblik pisma koje bi moglo da bude veza između hijeroglifa starih Egipćana i pisama korišćenih mnogo kasnije, u hebrejskom i arapskom.

Zapisi potiču sa početka Srednjeg carstva (1900-1800. godina pre Hrista) i podsećaju na pismo upotrebljavano na Sinaju dva ili tri veka kasnije. Slova i grupe reči koje mogu da se dešifruju, izjavili su ovi Amerikanci arheolozi, veoma su bliski akadskom (najstarijem semitskom jeziku) i hebrejskom.

• Još jedna grupa arheologa došla je do novih saznanja. Stručnjaci iz Rusije i Tadžikistana našli su dobro očuvane delove keramičke posude sa natpisom na starogrčkom jeziku i još neke upotrebne predmete koji potiču iz grada Tahti Sangina koji se nalazi na jugu Tadžikistana. Grad je osnovan još pre pohoda Aleksandra Makedonskog na ove krajeve.

Budući da su prilikom iskopavanja arheolozi našli nekoliko objekata izgrađenih u grčkom stilu i u nadi da će protumačiti natpise na keramici, uvereni su da će to biti nova stranica u izučavanju carstva koje je postojalo na teritoriji srednje Azije i posle smrti Aleksandra Makedonskog.