Srednjovjekovni Beograd...

Beogradski vekovnik
PRVI BEOGRAĐANIN NEANDERTALAC

U vreme pre pamćenja, u tercijaru, vrh Kalemegdana je možda tek stršio nad Panonskim morem. Vidljivi geološki dokazi raspoređeni su oko Topčiderske reke, Banjičke doline, Bulbuldera i Tašmajdana. Kada se voda povukla, taj predeo je naselila preistorijska divljač: antički slonovi, mamuti, nosorozi, irvasi itd. Pri kopanju temelja Bajlonijeve pivare otkriven je fosil antičkog slona, kod Mokroluškog potoka mamuta, a pravo groblje tih surlaša je locirano na prilazu mostu preko Dunava. Tokom radova u Skadarliji, 1892. godine, profesor Velike škole Đorđe P. Jovanović, pronašao je lobanju diluvijalnog „Beograđanina“. NJegovi tragovi su otkriveni i na Banjici, u Makišu, Žarkovu, Višnjici, Vinči, Šupljoj steni pod Avalom, Ripnju, Zemunu i drugim mestima. Kad su gradili palatu Albanija, 1938. godine, radnici su iskopali skelet neandertalca i kosti mamuta.

Antropolozi smatraju da je „prvi Beograđanin“ bio neandertalac: spljoštene lobanje, zabačenog čela, širokog lica i širokog nosa. Bio je trapav, ne viši od 150 santimetara i pre je ličio na majmuna nego čoveka. Živeo je pre 40-70.000 godina. Lobanja homo primogeniusa pronađena je tokom građevinskih radova u Cetinjskoj ulici, a na Banovom brdu su utvrđeni tragovi kulture mlađeg paleolitskog čoveka. Taj „Beograđanin“ bio je prilično vešt. Pravio je alat od kamena, a u ribolovu koristio harpune od jelenskih ili svinjskih kostiju, zuba i rogova. Ugljenisani ječam, otkriven pored Save i pšenica pronađena u Vinči, upućuju na to da je poznavao i poljoprivredu. U Žarkovu i Vinči su ostali tragovi njegovih zemunica, a širom gradskog atara je rasuta grnčarija, koju je naš „sugrađanin“, očito veoma vešto, pravio. Bavio se i „rudarstvom“, tačnije vadio cinabarit za izradu crvene boje, o čemu svedoče i 60 metara duboka okna u Šupljoj steni kod Avale. Potvrđena je i gusta naseljenost ovog područja u bližem predistorijskom periodu - od tri do dvadeset hiljada godina pre naše ere.
Kultura bronzanog doba u Vinči je okončana oko 11. veka pre nove ere, istovremeno kada i kultura Egeja na jugu Balkana. Nasledila ju je kultura gvozdenog doba, o čemu svedoče ostaci naselja u Višnjici i Makišu. Taj period je trajao paralelno sa periodom Mikene, u antičkoj Grčkoj. Posebno je zanimljivo naselje u Višnjici, jer je takav tip naseobina otkriven duž Dunava do Vidina, uz Savu do LJubljane, a uz pritoke Save, do Sarajeva.

Približno 3500 godina pre Hrista, na ove prostore došli su stepski stočari. Neki istoričari smatraju da se u to vreme javljaju prve etničke grupacije - Dačani, Tračani, Iliri... Pre četiri do pet hiljada godina, regija Beograda je bila važno trgovačko središte Dunavom povezano sa kulturama Crnog mora i Sredozemlja. U 3. veku pre Hrista, o tome je posredno svedočio pesnik Apolonije sa Rodosa u epu „Argonautika“: „Nakon krađe ‘zlatnog runa’, pred poterom Kolhiđana, Jason, vojskovođa Argonauta, dao se u beg brodićem Argo, ploveći uz ‘rajsku reku’ (Herodotov naziv za Istros ili Dunav) i njenog račvanja (ušća Save) kod brda Angur (Avala). Kod stenovitog brega Kaulijaka (kalemegdanska stena) su predahnuli, a potom zaplovili uz Zapadni Istros (Savu) i uz bezbroj peripetija, stigli do Jadrana i ostrva čarobnice Kirke“. Protekli milenijumi zamaglili su preistoriju Beograda, ali nisu prekrili sva svedočanstva o dugovekom trajanju srpske metropole.

http://www.trstenik.org/rusevine/price/zrnov/avala2.htm
jel zna neko malo vise o ovom gradu i sta se desilo??

[banebeograd]

citat od bokiii

http://www.trstenik.org/rusevine/price/zrnov/avala2.htm
jel zna neko malo vise o ovom gradu i sta se desilo??

ovo je sa wikipedie

Zrnov
Spomenik Neznanom junaku,mesto gde se nekad nalazio grad Zrnov.
Zrnov ili Zrnovan je bio srednjovekovna tvrdjava smestena na najvisem vrhu Avale (511m nmv.). Na vrhu su jos Rimljani podigli utvrdu, a kasnije su Srbi tu sazidali tvrdjavu, koju su potom Osmanlije prosirile i ojacale za potrebe napada na Beograd. U gradu je prema legendi stolovao, u pesmama opevani, Porca od Avale.Ostaci utvrdjenja su sruseni dinamitom 1934. godine da bi se na tom mestu sagradio mauzolej Spomenik Neznanom Junaku, ciji je autor bio vajar Ivan Mestrovic.

1 Proslost Zrnova
2 Izgled Zrnova
2.1 Razvoj Zrnova
3 Zrnov danas
4
5 Literatura

Proslost Zrnova
Najstarije utvrdjenje na vrhu Avale podigli su Rimljani da kontrolisali prilaz Singidunumu,ali i da bi zastitili svoje rudnike koje su imali na obroncima Avale,stotinak metara ispod samog vrha.

Na mestu nekadasnje rimske utvrde,podigli su Srbi u srednjem veku utvrdjenje koje Osmanlije zauzimaju 1442.godine,ojacavsi mu tada istocni i juzni deo bedema. Medjutim vec 1444.godine bivaju primorani segedinskim primirijem na obnovu srpske despotovine i vracanje utvrda Srbima. Medju vracenim gradovima pored Golupca,Krusevca i Novog Brda,nasao se i Zrnov. Posle smrti Janosa Hunjadija i Djurdja Smederevca 1456.godine Osmanlije ponovo krecu na Srbiju i 1458.godine zauzimaju Zrnov u pokusaju da osvoje Beograd, sto im ne polazi za rukom. Posle toga Hodi pasa prosiruje tvrdjavu dodatnim bedemom i suvim sancem stvorivsi od Zrnova tvrdjavu za uznemiravanje Beograda koji se nalazio u madjarskim rukama.Od ove uloge tvrdjave odnosno imena Havala,sto znaci smetnja, koji su mu Osmanlije nadenule cela planina je dobila ime Avala.Madjari su 1515.godine pokusali da zauzmu Zrnov uz pomoc artiljerije,ali se taj njihov pokusaj okoncao potpunim porazom i gubitkom teske artiljerije.Sa padom Beograda 1521.godine Zrnov pocinje da gubi svoj strateski znacaj.

Ne zna se do kada se tacno u Zrnovu nalazila vojna posada,ali se pretpostavlja da je utvrda napustena u XVIII veku od kada je prepustena zubu vremena.Dosta dobro ocuvani ostaci grada su 1934.godine dignuti u vazduh da bi se na vrhu Avale podigao spomenik vojnicima poginulim u prvom svetskom ratu. Kompleks spomenika Neznanom Junaku podignut je po nacrtima najveceg vajara kraljevine Jugoslavije Ivana Mestrovica.

Izgled Zrnova
Zrnov se sastoji od:

Gornjeg grada, koji predstavlja srpsku tvrdjavu sa malim osmanlijskim prosirenjem(1442.)
Donjeg grada, koji sacinjava bedem koji prati oblik padine i nadovezuje se na Mali grad oko koga se nalazi suvi sanac(posle 1458.)
Mali grad ima osnovu izduzenog pravilnog petougla koji se prostire pravcem severozapad-jugoistok koji odgovara polozaju danasnjeg spomenika Neznanom Junaku.Ceo severozapadni bedem zapravo predstavlja jaka utvrdjena kula,oblika nepravilnog polukruga,koja je zapravo glavni stit, posto je okrenuta niz greben ka najlaksem prilazu utvrdi,koji odgovara danasnjem ste*****tu koje spaja stub sa barjakom sa samim spomenikom.Od te jake kule se bedemi polako sire ka vrhu na kome se nalaze dve polukruzne kule jedna naspram druge.Odatle se bedemi polako suzavaju do ravnog jugoistocnog dela bedema,na cijoj se sredini nalazi polukruzna kula,dok se u juznom temenu petougla nalazi cetvrtasta kula-kapija.

Bedem koji opasuje i formira Donji grad pocinje od jake kule na jugozapad i pravi polukrug ka jugu da bi se potom dodatno izduzio ka jugoistoku prateci padinu,posle cega se okrece i gotovo pravolinijski ide na severozapad dok se ne spoji sa bedemom Malog grada.Oko cele tvrdjave se nalazi suvi sanac koji po obliku prati spoljnu liniju bedema.Ulazna kapija u tvrdjavu smestena je na najjugozapadnijoj tacci bedema odnosno na sredini polukruznog dela.

Razvoj Zrnova
Najstariji deo Zrnova predstavlja Mali grad bez dve kule na jugoistocnom bedemu.Podignut je srednjevekovnoj Srbiji,ali se ne moze blize odrediti doba njegove gradnje.

Hodi pasa 1442.godine ojacava istocni bedem od polukruzne kule do jugoistocnog bedema,dodavsi polukruznu kulu na sred jugoistocnog bedema i cetvrtastu kula-kapiju na juznom kraju bedema.

Poslednju fazu izgradnje Zrnova predstavlja dodavanje bedema i kopanje suvog sanca oko celog grada koje se odigralo posle 1458.godine.

Zrnov danas
Vidljivih ostataka Zrnova danas nema.Ceo prostor nekadasnje tvrdjave je posle dizanja u vazduh zaravnjen i zabetoniran i na njemu se danas nalazi sam spomenik Neznanom Junaku.Podatke o izgledu tvrdjave danas su dostupni u vidu zapisa starih hronicara(Dj. Boskovic),radova Aleksandra Deroka i nekoliko fotografija koje se nalaze u Narodnom muzeju u Beogradu.

hvala brate
mislim da nema potrebe komentarisati taj potez rusenja tvrdjave....